Borrås Skåra - kloof

 

Dinsdag 16 augustus was er regen voorspeld, maar richting Halland liet de buienradar niks zien. Dus tijd voor een uitstapje daarheen. Een kennis tipte over een kloof die daar zou moeten zijn.

In elk geval was het een mooie omgeving.

En ja, na even zoeken ontdekten we het bord naar de kloof.

De kloof bevindt zich in de buurt van Varberg, en is 10 meter diep, 100 meter lang en 0,5-2,5 m breed. Boven op de top bevinden zich de resten van een toevluchtsplaats van heel lang geleden.

Niet bepaald een pad voor kinderwagens of rollators, maar voor kinderen juist weer leuk om te klauteren.

en daar is ie dan... de kloof!

Best indrukwekkend en ook voelbaar frisser een stukje de kloof in.

Ongelooflijk dat er nog wat kan groeien op al dat steen.

Volgens de sage hangt het blok aan een zijden draad, die het onzichtbaar omhoog houdt tot de laatste mens van de wereld is gepasseerd, pas dan zal de draad breken. 

Durf je eronder door, dan kun je genieten van een geweldig uitzicht.

Uiteraard zijn er ook verhalen van vroeger dat men z'n moed kon bewijzen door over de kloof te springen. Het schijnt zelfs voorgekomen te zijn dat een knecht eerst de opdracht kreeg over de kloof te springen, voordat hij de baan kreeg. Uit eind 1800 stamt het verhaal dat de bruidegom na de huwelijksvoltrekking z'n bruid in de armen moest nemen en erover springen...

Prachtig uitzicht over Väröbygden.

En weer terug door de kloof naar de parkeerplaats.

Eenmaal weer uit de kloof zat er een eekhoorn zich met een heleboel gekwetter zich uit te sloven. Erg leuk om te zien.

Ook al was het warm voor zo'n klauterpartij, het bleek toch een goede beslissing. Hoe verder we richting huis kwamen, hoe duidelijker het werd dat het daar inderdaad regende.

Sandvik

 

Intussen zijn de Sandvik-weken ten einde. Vijf weken bruiste de landtong in het Fegen meer van activiteiten, en er waren volop bezoekers, mensen uit de buurt, maar ook veel Duitsers en Denen en af en toe een paar Hollanders. (Zo leuk als mensen denken alles te kunnen zeggen, want er verstaat toch niemand... oeps!)

Deze foto's zijn nog van 14 juli.

Van de verkoop en zo had ik jullie al eerder foto's laten zien. Voor mij was het naar volle tevredenheid in elk geval. En het geeft me een vrij gevoel, ik kan gewoon maken waar ik zin in heb. Wil ik het zelf niet of niet meer hebben, dan kan ik er een ander blij mee maken. Heerlijk!

Het opruimen gebeurde ook direct op de laatste dag, en we besloten dat manlief en dochterlief ook zouden komen en dan afsluiten met een picknick.

Een prachtige warme avond, met even pootje baden en lekkere broodjes in alle rust.

Gelijk een goede gelegenheid nog wat te experimenteren met de nieuwe camera.

Fanny kon ook mee, en die had het prima naar haar zin.

Zei je iets, matte? (Oj, hier in Zweden hebben honden geen baasje/vrouwtje maar husse en matte en dochter is dan lilmatte en stiekem vind ik dat leuker klinken dan de Nederlandse woorden).

Tijd om naar huis te gaan...