Wanten

Tijdje terug schreef ik over de wanten die ik aan het maken was in de naaldbinding techniek. Ik deed daarvoor een cursus en een verslag daarvan lees je HIER. Nu zijn ze eindelijk af. Het zijn de eerste, dus vooral het begin was nog niet zo netjes. Gelukkig stelde de cursusleidster ons gerust met dat het niet meer zichtbaar zou zijn na vilten. En nu het kerstvakantie is, vond ik de rust dat vilten ook aan te pakken. Toevallig heb ik in de wasruimte in de kelder een fijne oude wasbak met ribbels als een wasbord, dus dat ging super.

Voor het vilten zie je nog duidelijk hoe de vingerkant grof en onregelmatig gewerkt is, na het vilten ziet het er een stuk beter uit.

Maar een beetje saai vond ik ze nog wel. Nu vond ik dat er wel wat borduurwerk op mocht, en dan in de kleur van mijn favoriete zelfgebreide muts (patroon en garen van Dutch Wool Diva), zodat dit een set zou worden bij elkaar.

Kan goed zo hè, alleen nog ff speuren of ik ook nog een bijpassende shawl kan vinden, en anders heb ik een goede smoes er nog eens een te maken...

De kleur wilde niet goed op de foto, lijkt flets zo, met flits geprobeerd, maar dat was het ook niet helemaal, al lijkt de want op de grond redelijk op de juiste kleur groen.

Geen witte kerst hier in zuid-Zweden, dus ik heb ze nog niet uitgeprobeerd. Maar ik geloof wel dat ze lekker warm zullen zitten.

Naaldbinden

Of nålbinding zoals het hier in Zweden heet, is een voorloper van breien/haken. Ik ben vier avonden naar cursus geweest om hier meer over te leren, een verslag lees je op Breiclub.nl.

Spinnerij museum - Rydal

Tijdens onze vakantie in Zweden bezochten we onder andere het Spinnerij museum in Rydal. In een plaatsje dat vooral om de textiel draaide staat dit bijzondere gebouw dat het museum huisvest en vroeger een spinnerij was. En trouwens nog steeds wel in gebruik is, zij het op aanzienlijk kleinere schaal.

Lange rijen met een soort van lonten van katoen staan achter elkaar. Vroeger schijnen hier ook veel kinderen gewerkt te hebben in deze lawaaierige en stoffige omgeving. Die kleine vingertjes kregen de spoelen sneller verwisseld dat volwassen. Vrouwen zorgen dat de aanvoer van de lonten doorging. En mannen voor het zware werk, het sjouwen van de balen katoen en zo.

Toevalligerwijs waren we er net 10 minuten voor de machines aan gingen in een toer. Hier wordt de ruwe katoen gekaard tot een dikke lont.

Die dikke lonten worden dan met zes tegelijk tot één dunnere lont uitgetrokken en krijgen alvast een twist mee.

Dan volgt het spinnen, en desgewenst nog twijnen (gesponnen draden in elkaar draaien). De specialiteit van deze fabriek was de laatste jaren (en nog) effectgaren. Zie hieronder.

Ook kan er touw gemaakt worden, met supersnel draaiende spoelen:

Behalve de machines die we ook nog even in werking konden zien, was er ook het een en ander te zien over het leven van vroeger, en hoe voor de mechanisering geweven werd.

Dl (van 2 jaar) heeft zich ook niet verveeld, de machines vond ze wel interessant, en er stonden weeftoestellen waar kinderen met dikke koorden konden weven. (Dat kan ze natuurlijk nog niet echt, maar ze vond het wel leuk te doen alsof.)

Ook weven werd uiteindelijk gemechaniseerd:

Kasten vol met mooie garens, in allerlei soorten, o.a. bouclé

Een stukje van het museum liet iets zien van het leven vroeger (en ja ik heb meer foto's gemaakt, maar ik ga jullie niet vervelen met teveel):

Ook hadden ze een huiskamertje gemaakt, met allerlei handwerkspulletjes zodat je het zelf ook eens kon proberen.

En dan waren er nog wat tentoonstellingen met textiel in de hoofdrol. Maar daar ga ik nu maar even niets van laten zien, anders wordt het bericht veel te lang. En er was een super leuke winkel bij, waar je allerlei textiel kon kopen, mooi brei- en haakwerk, naaldbinding, borduurwerk, patronen uit de streek, met garen, of pakketjes, gereedschapjes voor bijzondere technieken (waarvan zelfs ik niet alles thuis kon brengen), allemaal zo leuk en interessant...

(Ik heb me ingehouden hè ;-) )

Dus, mocht je daar een keer in de buurt geraken - zeker even gaan kijken!

Naaldbinding

Op een forum vertelde iemand iets over naaldbinding, de voorloper van het breien en haken. Later zag ik het iemand doen in Archeon (Alphen a/d Rijn), daar met de neus bovenop gestaan en thuis een bolletje natuurlijk ogend garen gepakt en het geprobeerd. Ik vond het erg leuk om te doen en heb zonder patroon dit buideltje gemaakt. Het zijn eigenlijk allemaal festonsteekjes, de volgende in het lusje van de vorige. Klik hier voor meer info.