Week 9 het wordt lente

 

Bewolkt met soms regen, qua weer een aardig saaie week. Maar de temperaturen al een beetje voorjaarsachtig. Hier in Zweden tellen ze het begin van de lente als volgt: als er 7 etmalen zijn gepasseerd met een gemiddelde temperatuur per 24 uur van boven 0 graden dan is het lente. En dat punt zijn we nu gepasseerd. Dat kan dus verschillend zijn voor verschillende delen van dit lange land, in Skåne was een een paar weken terug al zover, hier nu pas, en sommige provincies moeten nog wachten tot april.

De sneeuw is nog niet overal weg en Fanny vindt het fantastisch om erin te graven. Ik heb er vandaag niet op gelet eigenlijk, vrijdag was de wal maar half zo hoog meer.

Het ijs is nu intussen helemaal verdwenen, en de hazelaars bloeien. Ik heb me laten vertellen dat die altijd het eerste zijn, omdat die het vermogen hebben zich te sluiten als het toch te koud wordt, en verder te gaan als het weer warmer is.

Ook de uit Nederland meegebrachte sneeuwklokjes doen het nu goed. Maandag nog zo, nu intussen in bloei.

Ben je aan het opruimen in de moestuin, vind je dit... Een slangenvel met skeletje. Hmm...

Woensdag:

Wilgenkatjes beginnen ook.

Zaterdag een boswandeling net voor de regen. Ik hoefde 's middags pas te werken dus dat kon nog mooi.

Zondag

De winteraconietjes gedijen kennelijk goed, ze vermeerderen zich, ik ontdek er steeds meer. Zo leuk.

Zondagavond was het tijd om opnieuw belijdenis te doen, 'konfirmation' heet dat hier. Dat heb ik natuurlijk 20 jaar geleden al gedaan, maar om diaken te kunnen worden, moest ik dat over doen. Ach ja, ook leuk om dat hier eens mee te maken. Iets meer liturgische poespas, maar dat heeft ook wel wat. Vroeger was er echt een overhoring, tegenwoordig een presentatie, in mijn geval werd het zo dat ik de preek gehouden heb. In een wit gewaad, wat sommigen de opmerking ontlokte dat ik nog wel eens eindig als pastoor ha ha. Nee, maar goed, was een mooie dienst, en weer een stapje verder.