Emigratie update

Zag dat het laatste fotoblogje ook al weer van eind oktober was, al weer bijna een maand geleden. Voor wie het leuk vindt om te lezen wat foto's en verhalen van hoe het nu is.

Dochter was met school naar het bos geweest en daar hadden ze cantharellen gezien. Die hoopte ik al lang eens te vinden, maar durfde ook niet zo goed, vroeger altijd zo gewaarschuwd voor het eten van paddenstoelen... Maar de juf vertelde ongeveer waar het was en moedigde aan om te plukken en dochter zou het dan wel weten te vinden. Oké... dat moesten we dan toch maar gaan doen.

Vond het nog wel spannend hoor, paddenstoelen plukken en die dan ook daadwerkelijk gaan bakken om te eten.

Maar ik begrijp helemaal waarom ze er hier zo dol op zijn. Wat was dat lekker zeg, zo vers uit het bos een uur later lekker zachtjes in boter gebakken op m'n bord!

Verder was ik druk met Hollandse appeltaarten bakken, voor een ontmoetingsmiddag voor ouderen/alleenstaanden bij de kerk.

Vond het wel spannend, want hoewel ik tegenwoordig wel veel bak, voel ik me toch altijd een beetje onzeker. Maar dat was niet nodig, ze begonnen met een bescheiden stukje, maar bijna iedereen ging nog een stuk halen, zo lekker vonden ze het.

Het was een weekje wat kouder. Met echte nachtvorsten (-7) en overdag maar net boven 0. Daar was dan meestal wel mooi weer bij.

Toen m'n ouders kwamen hadden we een ochtendje zelfs een beetje sneeuw dat bleef liggen een paar uur.

Maar daarna werd het warmer en bewolkter met af en toe miezerregen. En dan is november wel érg donker.

Paar wandelfoto's.

Voordeel is wel dat je dan nog in de tuin kunt werken. Ik kwam bij een of ander verlopen tuincentrumpje, en daar vond ik wat fruitbomen, waarbij ik bij een het label 'opal' zag staan. Hé, die pruimen had mijn vader ook altijd (en nog), die zijn lekker (en afgelopen zomer hier niet gevonden in de winkels, alleen victoria, maar daar ben ik niet zo dol op). Dus toch maar eens vragen. Boompje was niet echt goedkoop, maar die beste man leek er wel verstand van te hebben, en hij vertelde (net als mijn vader eerder al) dat dit een zelfbestuiver is. Perfect voor mij dus, want ik wil maar één pruimenboom.

Dat moesten we dan toch maar proberen, hij paste maar net in de auto. Ik had niet direct tijd om 'm te planten omdat ik druk was met de voorbereidingen voor het bezoek van mijn familie en ik ook nog moest werken het weekend er vlak voor. Maar vorige week dan toch maar tijd gemaakt om te gaan graven. Dat is hier wel een uitdaging, hoewel de grond minder zwaar is dan de kleigrond die ik gewend was, zitten hier wel erg veel stenen in de grond. Bij elke 'kloenk' van de schop was ik bang nu op vaste rots te stuiten, maar het lukte toch steeds om de stenen eruit te graven.

En nu staat ie lekker ruim voor de vorst in de grond. Hopelijk krijgt ie zo nog even tijd om aan te slaan. Ik verheug me vast voorzichtig op bloesem in het voorjaar, tja, blijf een Betuws meisje he.

Hoewel alles grauwer wordt, is nog niet alle kleur verdwenen uit de tuin. Deze kardinaalsmutsen, waarvan ik twee struikjes ontdekte zal ik toch wat meer ruimte gaan geven, best mooi.

Op de kerstmarkt in Stora Segerstad (bij Reftele) vond ik deze met kettingzaag uit een boomstam gemaakte trol. Te leuk om niet mee te nemen, en gelukkig bleef ie staan tot dochter het zat was, dus kon hij mee en bewaakt nu de voordeur.

Ik had zo'n dubbele emmer gekocht voor aardappels, maar die hadden niet helemaal genoeg water gehad tijdens de droogte in het voorjaar, dus de planten bleven miezerig en waren al snel weg. Ik had daar dus geen hoge pet van op. En eigenlijk ook niet meer omgekeken naar die emmer. Nu had ik nog wat grond nodig om het gat voor de boom op te vullen (tja al die stenen eruit...), en tot onze verrassing vonden we daar toch nog aardappels in die pot!

Lekker schoongemaakt en geborsteld en gekookt - een onverwacht feestmaaltje!

De primula's doen het hier geweldig, hebben gebloeid van februari tot ver in het voorjaar, en nu bloeien ze ook al weer wekenlang. Er staan er drie in dit lichtgeel. Past ook wel leuk bij het huis. Misschien lukt het nog om de voortuin verder aan te pakken voor de vorst komt.

Verder werk ik nu vast elk derde weekend, en dat bevalt me wel. Net genoeg om erin te blijven, en toch ook nog weekenden vrij met het gezin. En af en toe spring ik in. Fijn om ergens bij te horen en onder de mensen te zijn, en een beetje te kunnen zorgen, en activiteiten te kunnen doen met mijn cliënten. Heb ook de scholing gedaan om medicijnen te mogen delen, alleen nog een gesprek met de verpleegkundige en dan mag ik, heb alles gehaald. Ik vind het ook wel fijn om veel niet te werken, wat me tijd geeft voor m'n handwerk, maar ook om te klussen/tuinieren. Qua handwerk beginnen er ook meer 'opdrachten' te komen, en dat voelt goed. Lijkt me fijn als ik daar ook inkomen uit kan halen. En tijd 'over' voor vrijwilligerswerk ook, dat vind ik ook belangrijk. Dus ja, (op een hardnekkig kriebelhoestje na) gaat het hier heel goed.