Vanmorgen werd ik getroffen door het maandlied dat in onze kerk deze maand elke zondag zal worden gezongen, no. 676 uit het Liedboek.
De wind, wij zien hem niet
zijn stem klinkt in ons oor,
een briesje, of een storm
die alle rust verstoort.
De Geest, wij zien haar niet,
toch horen we haar stem
die goede woorden spreekt
als ik verdrietig ben.
De wind, wij zien hem niet,
maar toch trekt hij zijn spoor;
de golven in de zee,
het lange gras buigt door.
De Geest, wij zien haar niet,
maar zij waait alles schoon
ik ben weer opgelucht,
als na een enge droom.
Vanuit de overkant,
een land dat niemand ziet,
ontvangen wij een kracht,
de Geest die uitzicht biedt.
(tekst: Anders Frostenson - 'Vinden ser vi inte', vertaling Andries Govaart, melodie Christiaan Winter)
Foto: gemaakt in de buurt van Kivik, in het oosten (Österlen) van Skåne.
Very pretty words🌹
BeantwoordenVerwijderenPrachtig, en heel treffend!
BeantwoordenVerwijderen