Fotoblogje

 

Ik kom maar niet bij-geblogd lijkt het wel. Vandaag wat foto's van rond het huis of in het dorp van de laatste maand.

Volgens mij was hij weer op weg naar onze tulpen en krokussen, maar uiteindelijk schrok hij toch een beetje van ons en durfde niet vlak voor het raam onze bloemen op te eten. Nu had hij daar al eerder van gesmuld, dus ik krijg een beetje rare tulpen met rafelrandjes aan de bovenkant...

Gele bloemen lusten ze niet, die zijn giftig denken ze, dus de winteraconietjes konden rustig bloeien, wat ze lekker lang deden.

eh ja, de schuldige van de korte blaadjes van de krokus zag je hierboven...

We hebben (helaas) niet super veel sneeuwklokjes in de tuin, maar die we hebben, daar hebben we wel super lang plezier van, ze beginnen normaal in februari al, nu werd het dan maart, en bloeien haast de hele maand, tegen de tijd dat ze uitgebloeid zijn dan hebben de andere bloemen het over genomen, dus echt missen doe ik ze dan niet.

Iemand die weet wat dit voor een paars bloeiend struikje is? Deze foto is van begin april en ze bloeien nog steeds hier verderop in de straat. 

April doet wat ie wil, dus 11 april was het ineens weer helemaal wit (foto vanaf mijn werk), en ook de volgende dag sneeuwde het nog wat, ook al was het boven 0.

Maar daarna werd het toch wel lente. Hoewel we nog steeds bijna dagelijks nachtvorst hebben.

En ook steeds meer beestjes worden wakker. Hommels, bijen, vliegen, vlinders (er zijn er heel veel, citroenvlinders, kleine vos, dagpauwoog...)

Speenkruidje die meegelift is uit Nederland, ongepland, maar ik vind 'm wel leuk, en verbaas me dat hij het goed doet naast het huis, ver van het water.

Bloembollen uit Nederland, viooltjes die zichzelf elk jaar uitzaaien en uit zichzelf weer tevoorschijn komen, en heel veel sterhyacinthes en scilla's die hier al waren.

En natuurlijk hét lente teken in Zweden, de bosanemoontjes (vitsippor). Hele bosranden vol, en het lijkt net of er elk jaar meer in de tuin staan, op meer plekken. Of ontdek ik er gewoon steeds meer? Hoe dan ook, ze zijn heel welkom!

De poezen zijn nooit ver uit de buurt als ik in de tuin bezig ben. 

Oh, ik dacht dat ik nu wel klaar zou zijn... deze blogpost is weer meer dan lang genoeg en ik was nog niet helemaal bij... wordt vervolgd dan maar weer.