Emigratie update

Op 1 oktober, een jaar geleden, arriveerden we in Zweden om er te blijven wonen. Daar hadden we de nodige tijd naar toe gewerkt, en nu konden we beginnen. De eerste drie maanden in een (prachtig) huurhuis in het bos, heerlijk die rust, maar ook wel de nadelen ervaren van zo afgelegen wonen. In januari verhuisden we naar onze definitieve stek, dat we eerst nog huurden, maar wat we intussen hebben kunnen kopen.

Manlief heeft het goed naar z'n zin op z'n werk hier, en heeft een vast contract. Dochter is in het voorjaar begonnen op de förskola, en heeft het daar heel goed naar haar zin. Lieve en voldoende juffen, veel naar buiten, veel spelen en spelenderwijs leren, en zo leert ze snel de taal en heeft ze leuke contacten.

En ik heb afgelopen zomer gewerkt bij een instelling voor mensen met een beperking (autisme vooral), en daar werk ik nu nog elk 3e weekend en op invalbasis. Verder ben ik ook het vrijwilligerswerk in gerold, help bij de ouderenmiddagen van de kerk, en ben sinds kort kyrkvärd, wat betekent dat ik help in de kerkdiensten. Ook spring ik bij in de tweedehandswinkel van het Rode Kruis in het dorp.

Verder zijn we nog steeds een beetje aan het klussen, heel veel kleine klusjes gedaan, die we al bijna zijn vergeten, maar wel het leven steeds een beetje aangenamer maken. Van de week heb ik verf en behang gekocht voor de keuken, dus tussen de familiebezoeken door wil ik dat gaan aanpakken.

Intussen hebben we al regelmatig nachtvorst en is het overdag ook frisser (maar nog wel veel zon). Dus steken we nu bijna dagelijks de kachel aan (we hebben een houtkachel in de kelder die zorgt dat het water voor de centrale verwarming warm wordt).

Met de taal gaat het redelijk, je kunt hier beginnen met SFI (Zweeds voor immigranten), op veler advies heb ik dat over geslagen en alleen het examen aangevraagd en dat heb ik ook gehaald. Ben nu aan het kijken wat de volgende stap is. En ik ga nog altijd (bijna) elke week naar het språkcafe, om te blijven oefenen. Het lezen en horen gaat super goed, ik begrijp bijna alles wat ik hoor of lees, ook zonder elk woord precies te weten. Praten en schrijven gaat wel steeds een beetje beter, maar kost nog wel moeite. Hoewel ik laatst ook wel een Zweedse aan het twijfelen had, die dacht even dat ik een echte Zweedse was. ;-)

Dat eerste jaar is omgevlogen, blij met wat we voor elkaar gekregen hebben in die tijd, blij met alle lieve mensen die we hebben leren kennen hier, blij met ons leven nu.

Zijn er dan geen nadelen? Tuurlijk wel, er is minder contact met familie uiteraard, uiteraard wel via de telefoon en alle mogelijkheden van dien, maar dat is toch anders. Ik kan soms ook best een beetje gefrustreerd zijn dat ik nog niet helemaal zo lekker kan kletsen zoals ik dat gewend was. En soms vermoeiend om zo vaak iets voor het eerst te doen.

Maar het is het zeker waard geweest, als ik zie hoe vrolijk dochter uit school komt, als we genieten van de stilte, de natuur, de dieren... als we horen hoe warm het in Nederland was afgelopen zomer, als we genieten van echt vier seizoenen, en meer zon... (minder grijze dagen). We zitten hier goed! Kijken wat het tweede jaar ons brengt!