Vingerhoedskruid

Dit vingerhoedskruidje zal al lang in de planning, lag ook al een poosje geknipt klaar, maar nu is ie dan echt af. Het ontwerp is van atelier Sterre. Erg leuk om zo even tussendoor te maken. En hoog tijd, het vingerhoedskruid (digitalis purpurea) bloeit volop in de tuin. Kennelijk heeft die het prima naar z'n zin op de kleigrond. Ik ben begonnen met een paar, en elk jaar worden het er meer (en je wilt niet weten hoeveel ik er nog verwijderd heb). Toch ben ik er nu wel heel erg blij mee, de tuin voelt nu eindelijk meer en meer als een engelse cottagetuin, zoals ik graag wilde.

De plant is tweejarig, het eerste jaar is er alleen een grijsgroene bladplant, het tweede jaar bloeit hij en sterft dan af, na z'n omgeving bestrooid te hebben met zaadjes. In Zuid-Limburg zagen we ze ook wel in het bos staan.

Hier zie je zelfs nog een hommel langsvliegen, die zijn gek op deze bloemen. Ze moeten er een heel eind in kruipen om bij de nectar te kunnen, maar kennelijk vinden ze dat geen probleem.

Ik las ergens dat één enkele bloemstengel meer dan negentig bloemen kan hebben en duizenden zaadjes. Vingerhoedskruid is trouwens wel giftig, schijnt invloed te hebben op het hartritme, maar zo in de tuin heb je daar geen last van. Al was ik wel m'n handen als ik er een verplaatst of verwijderd heb.