Mei foto's

 

Tja, in mei is het hier in Småland volop lente, en zoals je weet houd ik van de lente (hoewel ik graag alle vier de seizoenen heb), en ik hou van bloesem en de natuur. De dagen zijn al behoorlijk lang (de zon komt op om 4:32 en gaat onder om 21:36 met lange schemertijden, dat is een uur eerder licht dan in Arnhem en donker wordt het rond dezelfde tijd). Met zoveel licht en zon na een paar regendagen, gebeurt er heel veel in de tuin, en ook in het bos trouwens... 

Poes (onder de stoel) en hond beginnen aan elkaar te wennen. Beetje jammer voor de poes dat de hond zo graag met haar wil spelen... Gelukkig kan ze ook rustig zijn.

Het gaat zo hard in de tuin, voortdurend wel iets dat bloeit.

De ringslangetjes komen tevoorschijn, deze konden we nog net op tijd redden van een ekster.

Tuinieren onder toezicht.

Honingbessen bloeien goed, deze foto is nog van 17 mei, intussen zijn de bessen al goed te zien, al zijn ze nog groen. Er komen een soort van langwerpige bessen aan die qua kleur en smaak wel wat weg hebben van bosbessen. Ook de bosaardbeitjes bloeien.

Ga je mee het bos in?

Die witte bloemetjes met hun klaver-achtige blaadjes is een oxalis soort, en de blaadjes zijn eetbaar.

Terug naar de tuin:

Viooltjes zaaien zichzelf uit, en het worden er elk jaar meer, er stond een klein groepje en ik had er een paar gekocht voor in een pot het eerste jaar. Nu zijn er zoveel dat ik ze niet meer hoef te kopen.

De meeste planten die ik meebracht uit Nederland zijn aangeslagen.

Had ik al gezegd dat ik van bloesem houd...😄 De Elstar appelboom bloeit. En een wilde kers aan de andere kant ook.

Rabarber is ook weer aan het groeien. En de laatste bosanemoontjes...

Doe eens gek en plant een zoete aardappel. Duidelijk te zien dat het geen familie is van de gewone aardappel, het wordt een soort van klimplant...

Groeit er nou een asperge in het bos?!

Deze erwtjes familie groeit hier volop, en de bloemetjes zijn eetbaar, best lekker overigens, alsof je een rauw erwtje eet. Maar doe het maar niet in Nederland, daar staat deze bloem op de rode lijst.

De sering begint ook, beetje jammer dat het een witte is, valt bijna weg tegen het geweld van de vogelkers...

In het bos bloeien de bosbessen.

Van wie zou dit mini coconnetje zijn, hangend aan een heidestruikje?

Het buiige weer van vorige week geeft mooie wolkenluchten waar het frisse lentegroen tegen contrasteert.

Een ongebruikte spoorlijn is een heerlijk wandelpad, en wordt ook door reeën en elanden gebruikt.

Veenpluis (al dat witte op de foto hieronder is ook veenpluis).

En zo af en toe heb je het geluk een eland dichtbij huis te hebben, op veilige afstand, maar zonder glas ertussen, zodat je 'm zelfs op de foto kunt krijgen.

Dochter mocht meerijden naar de kerk in Broaryd.

Fantastisch met klederdracht, en fijn dat ik een aantal van die dames goed genoeg ken om erover te praten met ze. Kennelijk kon je in de jaren 1970 een cursus volgen en zo begeleid je eigen klederdracht maken. Zelf de stof weven, naaien, borduren...

Ook de voorganger had zich voor deze gelegenheid in ouderwets kostuum gehesen. Het gebouw wat je hier achter de wagen ziet, was de kerkstal. Onder invloed van het piëtisme, waarbij veel waarde aan de huisgodsdienst gehecht werd, werden de zondagse diensten minder bezocht, en daar werd niet alleen het Woord verkondigd, maar ook alle belangrijke informatie gedeeld vanuit de koning en nieuwe ontwikkelingen op landbouwgebied en zo. Daarom werden vanaf 17?? de zondagse diensten verplicht gesteld, ook als je er een eind voor moest gaan, en ook de knecht werd geacht de dienst bij te wonen, dus er werden stallen geregeld voor de paarden. De meeste van deze kerkstallen zijn al lang verdwenen, maar in Broaryd staat er nog één (er waren er meer), en ook in Villstad, hier niet ver vandaan.

Grappig om zo'n dienst mee te maken en grappig dat het Zweeds van toen qua spelling dichterbij het Nederlands zit dan het huidige Zweeds.

Maar weer het bos in, in het avondlicht.

En, hebben jullie het eind gehaald van dit wederom lange bericht?