Hantverksrundan

Van de week lazen we een interessant stukje in de krant, vandaag en morgen is er een 'Hantverksrundan' een handwerkrondje langs diverse plekken in de gemeentes Tranemo en Svenljunga. Handwerk in de breedste zin dan, zoals ze dat woord hier in Zweden gebruiken, ook voor smidswerk, houtwerk en natuurlijk de textiel. We hebben een klein stukje van de route gedaan, wie weet doen we morgen nog een stukje.

We begonnen bij Sjötofta, de kerk deed ook mee met een expositie van kerkelijk textiel. De houten kerk zelf was ook de moeite van het bekijken waard, trouwens, en mooi gelegen aan een meer.

Zo'n houten kerk geeft toch een bijzondere sfeer. Kerken hier zijn veelal Luthers.

Mooi borduur- en applicatie werk, goudborduursel en kantklossen met zilverdraad. Erg mooi allemaal, en gaaf om dat van zo dichtbij te mogen bewonderen.

Daarna naar Bygärde, een mooi oud gebouw waar ooit de priester woonde (präst).

Daar zaten verschillende handwerksters om hun spullen te laten zien en sommigen waren ook bezig, een dame zat te spinnen, een ander was bezig met naaldbinding wanten. Maar dan zie ik zoveel, dat ik vergeet foto's te maken.

Alleen bij mevrouw Elsa Lindqvist heb ik foto's gemaakt, een oudere dame met frivolité en 'pinnspets' in het engels heet het 'netting', en maf genoeg ben ik het nederlandse woord ervoor kwijt. Hoewel mijn Zweeds nog niet toereikend is voor een echt gesprek, versta ik het al wel aardig, zeker als mensen hun best gaan doen als ze horen dat ik met dochterlief iets anders spreek. Ze begreep mijn belangstelling voor het 'pinnspets' en liet me zien hoe ze dat maakt. (De gereedschapjes heb ik vorig jaar of zo al eens bij Heikina.nl gekocht, dus het zat al in de planning.) Ik was verrast door haar toepassingen met kleur. Hier ook zo'n rondje, je kunt het op de foto niet zien, maar ze had verschillende garens gebruikt, verschillende materialen en diktes. (Zie je gelijk iets van het oude behang in het huisje, waar je moet bukken om door de deuropeningen te kunnen, en de vloer nergens waterpas is.)

Nadat dochter even in het erbij gelegen speeltuintje had gespeeld gingen we naar Tranemo.

Het was niet ver, maar wel een mooie rit.

De kerk van Tranemo is wel iets bijzonders, helaas niet open, want binnen schijnt het ook de moeite waard te zijn. Komt vast nog een keer, het is hier maar ca. 13 km vandaan en het dorp waar we de boodschappen doen en zo.

In het erbij gelegen Församlingshem (verenigingsgebouw) waren ook diverse exposanten, met heel verschillend werk. Mensen vertelden veel (zo jammer dat ik nog niet goed kan terug praten, maar al wel heel fijn dat ik begrijp wat ze vertellen), met een dame heb ik best lang staan praten, en kreeg de complimenten dat ik nu al zo goed Zweeds kan, terwijl ik er pas twee weken woon. Maar ja, met al dat geklets, vergat ik natuurlijk foto's te maken.