Vleermuizen

Altijd al had ik iets met vleermuizen. Een zomeravond zonder vleermuizen is voor mij ondenkbaar. Die beestjes die zo snel en behendig langsschieten, zonder dat je ze ooit echt goed kunt bekijken. Een paar jaar geleden gebruikten ze onze spouwmuur als kraamkamer, en dat vond ik zo gaaf. Dus toen ik in het boekje Nachtleven van Simona Dimitri dat dl en ik bij de bieb haalden een pagina met vleermuizen tegen kwam, had ik gelijk zin ook een pagina voor haar boekje te maken.

Uiteraard gaf ik er mijn eigen draai aan, Ze heeft 'm nog niet gezien, alleen de vleugel gisteren. Toen ik vroeg van wie die vleugel was zei ze wel gelijk: vleermuis. Vorig jaar waren we in een grot in Valkenburg en zat daar een vleermuisje te slapen in een gaatje. Een hele tijd zei ze bij elk gat in steen: vleermuis. Ha, voor ik het berichtje af heb, is ze wakker en gaat ze er gelijk mee spelen. Goedgekeurd dus ;-)