Stola-tje

In een Anna van 2010 kwam ik een prachtig patroon tegen van ontwerpster Birgit Freyer. Zij ontwerpt de meest prachtige kantbreipatronen. En hoewel ik nauwelijks ervaring had in kantbreien, begon ik in augustus 2010 vol goede moed aan dit patroon. Al snel kwam ik erachter dat bij een aantal keren proberen ik steeds een steek teveel had na een bepaalde toer. Na geruime tijd puzzelen bleek een symbool niet goed omschreven te staan.

Ook na het nemen van die hobbel heb ik het nog wel eens uitgehaald. Ik ben met een lifeline gaan werken (heb ik hier toen ook over geschreven). Al met al zorgde het ervoor dat het steeds weer bleef liggen. Vorig jaar heb ik er nog een stukje aan gebreid. En nu kwam ik 'm weer tegen, met een vage herinnering dat er weer iets niet klopte...

Toen ik 'm uitvouwde voor een fotootje om een keer een blogpost te doen over ufo's (unfinished projects, van die projecten die maar niet af willen komen), bleek er nog een motten? gat in te zitten ook. En inderdaad de fout die ik al vermoedde en die zich letterlijk en figuurlijk niet zomaar recht liet breien. Ga ik het uithalen? Of wordt het iets anders? Tegen mijn cliënten zeg ik altijd: "handwerk mislukt nooit, het wordt hooguit anders dan gepland". Zonde van het werk om het hele project weg te gooien (en het dure garen!), maar te veel frustratie om er vertrouwen in te hebben dat het goed komt.

Uiteindelijk gewoon waar ik gebleven was afgekant, een randje erlangs gehaakt en het gat provisorisch gefikst... en ik heb een schattige stola voor dl.

Best mooi zo toch? Niet ontevreden met het resultaat van een leerzaam project. Het resterende garen ligt nu in een gripzakje in de diepvries, mocht daar nog iets mottigs in zitten vriest het wel dood, hoop ik. Dus daar kan ik ooit nog wel eens iets anders mee doen. En ik denk niet dat dit het einde van een kantbrei-avontuur betekent.