Ceintuur: werkbeschrijving

Nadat ik soortgelijke ringen heb gemaakt voor een tas, en ik nog wol over had, kwam ik op het idee om er een ceintuur van te maken. De ceintuur op zich is al een tijdje af, maar afgelopen vrijdag kwam ik pas de benodigde bonthaak tegen om de sluiting af te maken. Wil je het ook eens proberen? Hier volgt de beschrijving:

Ceintuur:

Haak om haakringen met een doorsnede van 36 mm met dik garen (hier is wollen garen gebruikt) en naald no. 12 steeds 10 vasten. Bevestig ze aan elkaar, en werk de eindjes weg. Pas 'm om, om het aantal ringen te bepalen dat je nodig hebt. De ceintuur sluit met een bonthaak.

Breitas

Tja, als je zoveel aan handwerken doet, moet de tas om de breinaalden bij elkaar te houden ook zelfgemaakt zijn, hè. De tas is gemaakt van meubelstof, waarop ik me uitgeleefd heb met diverse soorten handwerk. Op de voorkant een zelf geweven stukje (m'n tot dusver enige weefwerkje) en een muisje van frivolité (links op de klep). Op de achterkant nog meer frivolité, een gevilt stukje met bloem, een gebreid blaadje, opgenaaid draad en een oefenbandje Margaretenkant. 

Kleine motiefjes

Een paar kleine friebels om de draad op de spoel op te maken. Het patroontje van het kleine kruisje staat hier, er zat een voor mij nieuwe techniek in, het maken van een ring met ringen erop. De beschrijving was duidelijk genoeg om het voor elkaar te krijgen. Vanwege dit nieuwe techniekje vind ik dat de motiefjes samen wel mogen tellen voor nummer 7 van de Challenge.
     De bruine motiefjes zijn gemaakt met viscose-draad, wat ik nog over had van het bruine kleedje. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het motief je er twee keer uit kon, anders had ik kralen toegevoegd en ze tot oorbellen gemaakt. Het patroontje komt uit het boek Tatting Patterns and designs van Elwy Persson & Gun Blomqvist.
     Van heel kleine stukjes draad knoop ik vaak van die kleine bloemetjes (een ringetje met 5 of 7 picots), die ik dan weer gebruik op een kaart of gewoon om ergens op te naaien.

Verlegen

Moest toch de handdoek in de doos verversen, dus alle katjes even op de bank. Dat is een goede gelegenheid om foto's te maken, maar zo gauw je dan zover bent, kruipen ze gauw andersom of doen ze de pas geopende oogjes weer half dicht...

Over dit dametje hadden we nog wat zorg, maar nu gaan ook haar oogjes open. Tja, moeder Spooky is aan komen lopen met een oog, duidelijk uit de auto gezet. Ik kan me niet voorstellen dat iemand eerst vakkundig een oogje laat dichtmaken en vervolgens zo'n beest zo uit de auto zet. Wij vermoeden daarom dat haar ene oog nooit open is gegaan.

De kleintjes  beginnen nu ook echt karakter te krijgen, we kunnen de rooichies steeds beter uit elkaar houden!

Frivolitéspoeltjes

Er vroeg eens iemand wat voor spoeltjes ik gebruik en op buitenlandse frivolité-sites worden ze ook vaak getoond, dus bij deze! Tja, heel veel bijzonders is het niet. Die grijze Aero-spoeltjes hebben als voordeel dat je losse spoeltjes erin kunt tikken. Die losse spoeltjes kun je veel makkelijker opwinden, en als je even niet bezig bent met een bepaald project, ben je niet je hele spoeltje kwijt, maar kun je 'm loshalen en er een ander spoeltje met ander garen in doen. Ik heb er, eigenlijk moet ik zeggen, had er twee met een haaknaaldje, maar een is z'n haaknaaldje verloren. Persoonlijk vind ik het niet echt handig, je blijft steeds overal aan haken. Ik gebruik die vooral op vakantie, bij een project met meerdere spoeltjes, het spoeltje wat ik het minst nodig heb, is dan die met het naaldje, zodat ik geen losse haaknaald mee hoef te nemen.

M'n favoriete haaknaaldje voor frivolité ligt ook in het doosje, er hoort een ring aan te zitten om 'm om je vinger te doen. Die zat er al niet meer bij toen ik 'm kocht. Ik heb zelf een soort ringetje geknoopt, maar ik doe 'm niet vaak om. Het is een fijn haaknaaldje, ook geschikt voor de fijne garens en kleine kraaltjes.

Een van die blauwe was m'n eerste spoeltje. Die witte is precies hetzelfde. Dan zijn er nog twee met een puntje eraan, maar dat vind ik geen succes, ik prik me aan het puntje en het lukt niet zo lekker om dat puntje i.p.v. een haaknaaldje te gebruiken. De favorieten zijn die twee bruine in het grote vak, die waren wel wat duurder, maar dat merk je wel. Ze zijn heel glad afgewerkt, geen gietrandjes die je draad beschadigen, puntjes mooi afgerond, glijden gemakkelijk overal tussendoor.

Milo & Stitch

Met de mannen gaat het goed. De eerste paar dagen waren een ramp, we zijn nog nooit zo vaak zo hard gebeten! Maar nu weten we er al beter mee om te gaan, te voorkomen dat ze bijten. En zij beginnen ons al meer te vertrouwen. Gisteravond bij het loslopen, begonnen ze ook al echt te stuiteren. En ze komen naar ons toe. Kennelijk voelen ze zich al steeds meer thuis. De ogen staan rustiger, we kunnen ze beter pakken... Ach, voor Stitch helemaal niet meer bijt, konden we wel eens een heel eind verder zijn, maar dat geeft niet. Ervaring heeft wel geleerd, dat je met die fretten vaak ook de sterkste band opbouwt, juist omdat beide partijen er veel meer in moeten investeren, en elk klein stapje vooruit een grote overwinning is.

We weten nu ook waarmee we ze kunnen verwennen, we hadden alle soorten frettentraktaties geprobeerd die we in huis hebben, maar niks was het. Tot we ze het leeggeten bakje van de kat voor hielden, die werd tot de laatste molecuul schoongelikt. Daarna probeerden we ook andere soorten kattenbrokjes en tractaties, en dit bleek ze veel meer te lijken.

Frivolité op Kreta

In het plaatsje Lappa (met het oudste vloermozaïek van Kreta, Romeins) snuffelden we in een winkeltje met gehandwerkte spulletjes. Schuin tegenover het winkeltje zat een oud vrouwtje te haken en mensen uit te nodigen binnen te gaan kijken. Veel (machinaal) geborduurde dingen, kussen overtrekken, tafellopers en -kleden, ook veel gehaakt. En ineens vond ik een kleedje van frivolité! Er lag een stapeltje van een stuk of 8 kleedjes volgens hetzelfde patroon, in wit of beige. Het werd al snel duidelijk dat de verkoopster geen idee had wat het was, helaas.  't Zou leuk geweest zijn om de maakster van het frivolité te ontmoeten en te kijken hoe het daar gedaan wordt. Het zou me niet verbazen als die kleedjes met de naald waren gemaakt. Ik heb helaas geen foto ervan, dus maar een andere foto uit Lappa opgezocht.

Boeketje

Meestal ben ik van de vrij traditionele bloemetjes, maar ik had die twee aankomende kelken  (arum) bij het tuinieren over gehouden gisteravond. Ik had namelijk een stuk gekregen van m'n tante's arums, maar kennelijk was dat wat scheef afgestoken, waardoor deze kelken geen wortels hadden. Hmm... wat doe ik daar nu mee. Toen maar even een rondje door de tuin met de schaar en dit werd het. Met wilde roos, damastbloem en kamille, die spontaan opgekomen is, wat ruikt dat lekker!

Oogjes

Ze zijn nu een week oud, en heel voorzichtig beginnen wat oogjes open te gaan. Nog steeds groeien ze goed, hebben ze lekkere dikke buikies. Maar die oogjes - dat is toch wel heel spannend! Zouden alle oogjes wel open gaan? Moeder Spooky heeft tenslotte ook maar 1 oog...

Muurdecoratie

De basis heb ik afgelopen najaar gemaakt, een krans van wilgentenen en een van snoeihout van de winterjasmijn. Intussen zijn die takken natuurlijk bruin geworden. Van de winter hing er vogelvoer en zonnebloemkoppen, waar meesjes de pitjes uit kwamen snoepen. Nu kwam ik die bloemen tegen in de winkel, dat leek me wel wat. Op het terras waar deze muur zit, heb ik zoveel mogelijk rode of witte bloemen, dus deze passen daar wel bij. Geen idee hoe lang ze mooi blijven, maar dat zien we dan wel weer. Die bolletjes waren ooit ook rood, maar zijn intussen hooguit nog wat roze... Nou vooruit, nog even een fotootje van hoe ie was een paar maanden terug:

Ketting van frivolité

Het zwart-rode klaproosmotief dat ik laatst maakte heb ik nu verwerkt tot ketting. Zo belandt ie niet in de doos met 'motiefjes', maar blijft ie bruikbaar, al dan niet samen met de eerder gemaakte oorbellen. Het stukje met de gesplitste ringen, waarbij de kleur steeds wisselt, zag ik op dit blog, ik vond het effect daarvan wel heel leuk. Tja, het motiefje was al gemaakt, en had al een nummertje voor de challenge, maar ik tel toch een nummertje verder, nu dit echt een ketting is geworden.

Tuinieren

Met zulk mooi weer kun je natuurlijk niet binnen blijven. En er is nog meer dan genoeg te doen in de tuin. De eerste gezaaide plantjes waren groot genoeg om buiten uit te poten. Weer een nieuwe voorraad gezaaid. En onkruid verwijderd, heel veel onkruid... En planten die zelf een beter plekje hadden gezocht, waar ik het niet mee eens was.

En ja, sommige plantjes zie je alleen als je met je neus op de grond zit, zoals bovenstaande variant op het blauwe druifje. Andere zijn niet te missen, zoals de bruidsbloem, zit al de hele maand boordevol bloemetjes:

De clematis bloeit nu volop, vorig jaar toen ik 'm kocht was ie al uitgebloeid, dus het was best een verrassing hoe het zou worden. Het valt me mee dat ie in z'n eerste jaar al zo groot is en zo vol zit met bloemen.

De schönemannen (kruising tussen framboos en braam) zien er goed uit, bloeien lekker en een hommel was druk bezig van bloem naar bloem. De eerste vruchtbeginselen zie je ook al. Ik heb ook al wat nog groene aardbeitjes gesignaleerd, en de kruisbessen en jostabessen zitten vol met groene kleine besjes. Dat belooft nog wel wat!

Poesjes

De poesjes groeien echt al wel. Spooky durft steeds wat langer/vaker weg te gaan. We houden de tussendeur naar de gang wel dicht, ze had ze gisteren al naar boven gesjouwd toen ik daar bezig was en de deur open gelaten had...

Alle kopjes in een poortje.

Nog meer nieuwe huisgenootjes

Sinds woensdagavond is het gezin ook nog eens uitgebreid met twee fretten, de heren Milo en Stitch. (Namen hadden ze al.) De donkerste op de voorgrond is Stitch, Milo is lichter en heeft witte voetjes voor, een 'wildkleur mitt' heet dat officieel. Ze komen uit een opvang. Ze lijken niet heel groot, maar zijn wel heel lang. Hopelijk komen ze wat aan, als ze hier eenmaal gewend zijn. Het zijn wel een paar stresskipjes, vooral Stitch, dus het zal wel even duren voor ze gewend zijn, niet meer bijten, en voor ze samen met de andere fretten kunnen.

Nog even de katjes

De poesjes groeien goed. Moeder Spooky durft ook al steeds langer van ze vandaan. Gaat 's avonds ook een poosje naar buiten en heeft dan niet eens zo heel veel haast om terug te komen. 's Nachts, en als we er niet zijn, blijft ze wel binnen. We pakken ze regelmatig even weg, zodat ze daar goed aan went. En de kleintjes moeten daar ook aan wennen trouwens. In het begin begonnen ze dan best wel te mauwen, maar dat is al veel minder.

Een katertje is al toegezegd aan iemand, dus nu nog een goed huis vinden voor nog een of twee rode katertjes... Het poesje wil ik eigenlijk wel houden. Ook om het voor Spooky wat minder moeilijk te maken dat de andere weggaan, hoop ik.

Huisdieren op Kreta

Veel paarden of pony's zie je niet op Kreta, maar in Chania loopt een heel stel voor de koetsjes. Op de bok ligt nog een hondje, grappig hè, die bleef daar ook rustig liggen toen de koetsier op pad ging om parasols te halen en te installeren boven het koetsje.

Onderweg zagen we heel wat berggeiten, kri-kri genoemd. Soms lopen ze in een omheinde ruimte, maar ook net zo vaak niet. Deze liepen ook zomaar langs de weg, of ze lopen op de weg:

Katten zagen we ook heel veel, maar die zijn daar niet zo dik als hier. Meestal moeten ze zelf hun kostje bij elkaar scharrelen. Een aantal doet dat door op de terrasjes langs de toeristen te gaan. Deze vond ik wel heel mooi, deed me denken aan het boevenmaskertje van de fretjes.

In Polyrhinia kwam deze hond al kwispelend naar me toe. Meestal aai ik geen dieren die ik niet ken, maar als ze zo vriendelijk komen, is het wel heel moeilijk te weerstaan!

Poesjes

Tja, ik kan het niet laten, moet jullie nog even mee laten genieten van dit kleine spul.

Haakwerk

Mijn ingewikkeldste haakwerk tot nu toe, is bovenstaand topje, een Phildar patroon. Op Kreta zag ik dat daar nog heel fanatiek gehaakt wordt, kleine handwerkwinkeltjes in de dorpjes liggen er vol mee. Maar ook voor eigen gebruik wordt nog veel gehaakt.

In Afrata ontmoetten we een paar oudere dames, in het zwart met schortjes voor, die zaten te haken. Dat we kwamen kijken, vonden ze prachtig, gelijk vloog er een naar binnen om stoelen bij te halen, een ander haalde nog een groot haakproject van binnen, zodat we die ook konden bewonderen. Ze waren bezig aan spreien, voor de uitzet van kleinkinderen. Een liet ook een sprei zien met ingezette blokken engels borduurwerk.
     Erg mooi! Ze werken met heel fijn garen, de bolletjes in een yoghurtemmertje met een gaatje in het deksel tegen het wegrollen. Terwijl de snoepjes rond gingen, begonnen de dames weer te haken, zodat we konden zien hoe ze het doen, niet heel veel anders dan hier. Hier zie ik wel veel mensen de naald onderlangs vasthouden, ik heb het mezelf weer geleerd uit een Amerikaans boek, daarom houd ik de naald bovenhands vast, en dat zag ik de vrouwen daar ook doen. De draad houden ze wel een beetje anders vast. 
     Ze werken niet met papieren patronen zoals wij, maar met een gehaakt blok op een rood servetje, ingepakt in plastic. Ze vertelden dat die blokken van grootmoeder op moeder op dochter doorgegeven worden. Met spelden geven ze aan waar ze gebleven zijn. Elke dag zitten ze drie tot vier uur lang samen in de schaduw te haken. Wel vinden ze het heel jammer dat de jongere generatie er minder belangstelling voor heeft.  
     Wel heel erg leuk, deze ontmoeting, de liefde voor het handwerk kent geen grenzen. En ook zonder heel veel woorden, kun je prima communiceren.  

Het is zover!

Ik dacht eerst nog wel een handwerktopicje te kunnen plaatsen, voor de poesjes zouden komen, maar ze waren me toch te snel af. Gisteravond gedroeg Spooky zich ineens anders, wilde steeds maar op schoot en lag dan eindeloos te 'kneien', met 'r nageltjes. Heeft ook een hele poos op schoot liggen slapen, heel vast. En toen wij naar bed wilden, wilde ze natuurlijk niet naar buiten. Toch maar binnen gelaten, doos bij m'n bed gezet, en zowaar, rond middernacht diende de eerste zich aan. Ik ben toen maar vertrokken naar de logeerkamer, met doos poesjes en al, dan kon in elk geval nog één van ons twee een poosje slapen. Het zijn er, zoals je ziet, vier geworden, drie rooichies en een brandvlekje, noemen ze dat toch, zwart met bruinige vlekjes? Half 3 was de vierde er uit. Nu staat de doos in de kamer, uit de zon, mocht die gaan schijnen. Heb haar water en eten gegeven, en nu slaapt ze. En ik zit hier trots te wezen op ons Spooky! Ik heb ook niet echt zin om te gaan werken, maar goed, ze zal het best redden.

Verwacht

Ik heb het geloof ik al eens tussen de regels door vermeld, onze Spooky heeft een dikke buik opgelopen. Dat was niet echt de planning, maar stiekem is het toch wel leuk. Ze is twee ochtenden thuis gekomen met een zwarte kater, zonder witte vlekjes. Dat vonden we nog wel een leuke combinatie. Maar ze heeft ook contacten met een grijs gestreepte kater, dus welke de schuldige is...

Ze begint al wel wat te nestelen, heeft er ook duidelijk last van, loopt te waggelen, loopt niet erg hard meer als het niet hoeft. Het kan nooit heel lang meer duren!

En dat is niet eens het enige nieuws, tijdens mijn afwezigheid is manlief wezen kijken bij twee fretjes! De dames hangen toch wel vooral aan mij en het ene mannetje dat we nog hebben is gewoon een allemansvriend. Binnenkort gaan we samen kijken bij de twee opvangertjes, twee kleine mannetjes, dus wie weet breidt ook het frettengezelschap zich uit...

Inspiratie van Kreta

Het bekende kistje lag al op m'n bureau om voorzien te worden van een nieuwe voorstelling. En als je dan net terug bent van Kreta, is het niet moeilijk te raden waar de inspiratie vandaan moet komen...

Overal bloeiden de oleanders, zo mooi! Hieronder wat foto's:

Hart voor Magic Pillow

Ja, weer eens een blok af voor de Magic Pillow (zie label quilten). Het achtste blok, afgezien van de stitchery. Deze keer het Candy Box Heart van Piece by Number, in chocoladebruine tinten. Voor dit blok heb ik vlieseline gebruikt als basis, omdat m'n luierinlegdoekjes op waren. Ik vind het beslist niet heel handig. Dit spul rekt teveel, waardoor het knap lastig wordt de naadjes recht te houden. Dit blok heb ik dan nog met redelijk dunne katoen gemaakt, ik ben met een volgend blok bezig met dikkere stoffen, en dat werkt dan echt niet handig. Nou ja, al doende leert men, zou m'n pa zeggen.

Boeketje

Manlief zegt altijd dat ik van hem geen bloemen krijg, als ik ze wil moet ik ze zelf maar uit de tuin halen... Tja, eh... nou ja, bij deze dan. Tijdens mijn afwezigheid groeide het onkruid gewoon door. Net er een grote emmer vol uit gehaald (ben nog niet halfweg!), en kwam boterbloemen tegen. Vroeger plukten we die op de zondagse wandeling voor m'n moeder. Grote veldboeketten brachten we mee.

Dus nu vond ik het zonde om de boterbloemen in de container te gooien, er het een en ander bijgescharreld en zo heb ik toch een bosje bloemen op de vaas. Ik vond de laatste twee narcisjes, nepeta (kattenkruid) en stukjes rabarberbloemen (ik had nog nooit gezien dat die zo spectaculair kunnen bloeien).

Ezeltje

Onderweg op Kreta kwamen we deze tegen, stond heel geduldig te wachten. Hij was heel lief en rustig, kon 'm zo aaien. En even extra poseren, vond ie ook geen probleem.

Kreta

Dat waren jullie niet gewend, hè, een hele week stilte van deze kant. Ik ben met m'n zusje en schoonvader naar Kreta geweest! Een hele belevenis voor zo'n huismus als ik. Verhalen komen nog wel, eerst even bijkomen. De wasmachine staat te snorren, Spooky de poes is helemaal blij, net als de fretjes en vooral de lastpak Tippy. Voor de rest is het nog een bende, dus dat moet eerst allemaal weer een plekje gaan vinden. En natuurlijk bijlezen wat er allemaal is gebeurd in blogland.