Nog even de katjes

De poesjes groeien goed. Moeder Spooky durft ook al steeds langer van ze vandaan. Gaat 's avonds ook een poosje naar buiten en heeft dan niet eens zo heel veel haast om terug te komen. 's Nachts, en als we er niet zijn, blijft ze wel binnen. We pakken ze regelmatig even weg, zodat ze daar goed aan went. En de kleintjes moeten daar ook aan wennen trouwens. In het begin begonnen ze dan best wel te mauwen, maar dat is al veel minder.

Een katertje is al toegezegd aan iemand, dus nu nog een goed huis vinden voor nog een of twee rode katertjes... Het poesje wil ik eigenlijk wel houden. Ook om het voor Spooky wat minder moeilijk te maken dat de andere weggaan, hoop ik.