Afgelopen weekend was ik hier, in Växjö. Op de foto links in dit enorme huis woont de bisschop. De rest hadden wij nu ter beschikking, wij dat zijn aankomende dominees, diakenen, organisten en pedagogen.
Uiteraard waren we ook veel in de domkerk. Je ziet hier ook dat er in Växjö nog meer sneeuw was dan thuis, dus het laatste stuk door de stad was niet echt leuk om te rijden, zelfs niet met spijkerbanden. Maar goed, we kwamen er heelhuids aan.
Een middeleeuwse kerk op de plaats waar sint Sigfrid ooit actief was en ik meen ook begraven is.
Het houten Paulus beeld, die ooit schreef dat het woord van God een tweesnijdend zwaard is, is gemaakt door Eva Spångberg. Ze woonde in het bisdom Växjö en maakte veel bijbelse voorstellingen en kerststallen in hout wat ze schilderde. Niemand weet precies hoe ze dat voor elkaar kreeg met haar door polio aangetaste hand. Als men het haar vroeg,zou ze gezegd hebben dat het makkelijk was, je haalt gewoon het hout weg wat er niet moet zijn. Een gepensioneerde bisschop vertelde over deze inspirerende dame. In Björkelund, grofweg tussen Värnamo en Jönköping is haar werkplaats en kunst nog te zien, op afspraak. Ik heb helaas niet meer foto's van haar kunst, zal er nog een boek over moeten kopen.
Veel van de originele kunst is verdwenen door Deense plunderingen en onweer, dus de inrichting is verrassend modern.
Zaterdag hadden we even eigen tijd, een paar van ons hadden geen zin om te wandelen in de gladheid. Dus we zaten in deze mooie kamer, de tuinkamer, een poosje te handwerken.
Mistig zaterdagavond goen we naar het hotel gingen, maar vreemd licht vanwege de sneeuw.
Zondagmiddag onderweg naar huis, zie je dat regenboog achtige vlekje in het midden? Genieten van het landschap en het veranderende licht.
Thuis was de sneeuw intussen bijna verdwenen, maar toen ik maandag nog een keer naar Växjö moest, was er daar nog genoeg. Ik had een afspraak bij de bisschop in dat witte gebouw waar hij zijn kantoor heeft. Kunnen we weer een jaar door.
